Sigorta Bedelini Almak Maksadı ile Dolandırıcılık

1-Sanıklar ... ve ...’in temyiz taleplerinin incelenmesinde;

Sanıkların yüzüne karşı tefhim edilen 20/10/2015 tarihli mahkumiyet hükümlerine yönelik, yasal süresi geçtikten sonra yaptıkları 28/10/2015 ve 13/11/2015 tarihli temyiz inceleme başvurularının, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nın 317. maddesi uyarınca REDDİNE,

2-Sanık ... hakkında kurulan mahkumiyet hükmünün incelenmesinde;

Sanık ...'nun, ... Mahallesinde elektronik cihazların tamiri işi ile uğraştığı, bu iş yerini ...Sigorta adına acentalık yapan Jetsa Sigorta A.Ş'ye kobi paket sigorta poliçesi ile sigortalattığı, sanık ...’in, süresinden sonra temyiz talebinde bulunan ... ve ... ile anlaşarak, işyerinde düzmece bir hırsızlık planlayıp sigorta şirketini dolandırmaya karar verdikleri, bu bağlamda, suç tarihinde ... ve ...’in sanık ...'ın iş yerine girdikleri, işe yaramayan ve ekonomik değeri olmayan malzemeleri alarak uzaklaştıkları, 26/04/2014 sabahı sanık ...’in işyerinde hırsızlık olduğundan bahisle ilgili karakola müracaat ettiği ve karakol tarafından olayla ilgili soruşturma başlatıldığı, sanık ...'ın tespit yapılırken değerli elektronik eşyaların çalındığını beyan ederek tutanak tutturduğu, faili meçhul olarak soruşturmanın devam ettiği, bu arada sanığın belgelerle ilgili sigorta şirketine müracaat ederek 7.590 TL aldığı anlaşılmakla; eylemin TCK’nın 158/1-k maddesinde düzenlenen sigorta bedelini almak amacıyla dolandırıcılık suçunu oluşturduğunu takdir eden mahkemenin kabulünde bir isabetsizlik görülmemiştir.

Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre; sanık müdafiinin sair temyiz itirazlarının reddine; ancak,

5237 sayılı TCK'nın 158. maddesinin 1. fıkrasının (e), (f), (j) ve (k) bentlerinde sayılan hallerde adli para cezasının tayininde tespit olunacak temel gün, suçtan elde olunan haksız menfaatin iki katından az olmayacak şekilde asgari ve bu miktara yükseltilerek belirlenecek gün sayısı üzerinden arttırma ve eksiltmeler yapıldıktan sonra ortaya çıkacak sonuç gün sayısı ile bir gün karşılığı aynı kanunun 52. maddesi uyarınca, 20-100 TL arasında takdir olunacak miktarın çarpılması neticesinde sonuç adli para cezasının belirlenmesi gerektiği gözetilmeksizin, TCK'nın 158/1-k-son maddesi gereğince temel ceza belirlenirken önce 5 gün adli para cezası belirlenmesi, daha sonra da haksız elde olunan yararın iki katı esas alınarak sanık hakkında fazla ceza tayini,

Kanuna aykırı olup, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nın 321.maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususun aynı kanunun 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan; hüküm fıkrasından, sanık hakkındaki adli para cezasına ilişkin uygulamaların tamamen çıkarılarak yerine, “Sanığın, 5237 sayılı TCK'nın 158/1-k-son maddesi gereğince “759 gün” adli para cezası ile cezalandırılmasına, aynı kanunun 62. maddesi gereğince cezalarından 1/6 oranında indirim yapılarak “632 gün” adli para cezası ile cezalandırılmasına ve aynı kanunun 52/2. maddesi gereğince günlüğü 20.00 TL'den hesap edilmek üzere sonuç olarak “12.640 TL” adli para cezası ile cezalandırılmasına” ibarelerinin eklenmesi suretiyle, hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 22/01/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.