Genel Müdür Yardımcısı - Fazla Çalışma

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi taraflar vekilleri tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

YARGITAY KARARI

A) Davacı İsteminin Özeti:

Davacı vekili, davacının davalı işveren nezdinde işe başladığı 02.11.1996 tarihinde iş sözleşmesini feshe zorlandığı 01.08.2014 tarihine kadar kesintisiz olarak en son satıştan sorumlu genel müdür yardımcısı pozisyonunda çalıştığını, davalı iş yerinden ayrıldığı sırada üç ayda bir çift maaş almak suretiyle yılda toplam 16 maaş aldığını, davalı iş yerinden ayrılmadan önceki son brüt maaşının 11.280,00 TL olduğunu, 18 yıllık çalışması boyunca Kore menşeili davalı şirketi yöneten Koreli ve Türk üst düzey yöneticilerin (Başkan, ..., Direktör, Genel Müdür, Koordinatör ve zaman içinde Satış Müdürünün) emir ve talimatları doğrultusunda hareket ettiğini, hiçbir zaman kendi mesai saatlerini kendisi belirleyebilen bir çalışan olmadığını, davalı işverenin baskısıyla müvekkiline imzalatılan ikale sözleşmesi ile iş akdinin sona erdiğini, kullanmadığı yıllık izin ücretlerinin büyük bir kısmının kendisine ödenmediğini, fazla mesai, hafta tatili ve genel tatil çalışmaları karşılığı ücretlerinin de ödenmediğini iddia ederek, yıllık izin ücreti, fazla mesai ücreti, hafta tatili ücreti ve ulusal bayram genel tatil ücreti alacaklarının davalıdan tahsilini istemiştir.

B) Davalı Cevabının Özeti:

Davalı vekili, davacının taleplerinin zamanaşımına uğradığını, 01/05/1997 tarihinde ... Motorlu Araçlar Satış A.Ş. ünvanlı şirketle ilişiğinin kesilip müvekkili işyerinde işe başladığını, işten ayrılma tarihinin 01/08/2014 olduğunu, davacının müvekkil şirkette yurt içi satış bölümünde genel müdür yardımcısı olarak çalıştığını, tarafların hür iradeleri ve ortak rızaları ile imzalanan ikale sözleşmesinde belirtildiği şekilde davacıya 174.912,55 TL net ödeme yapıldığını, davacının kendi isteğiyle ve tüm hakları ödenmek suretiyle ikale sözleşmesini imzaladığını, daha sonra belgenin baskı altında imzalatıldığı, geçerli olmadığı iddialarının kötüniyetli olduğunu, genel müdür yardımcısı olarak çalışan davacının konumu, bilgisi ve tecrübesi gereği imzaladığı belgenin geçersizliğini ileri sürmesinin hayatın olağan akışına uygun düşmediğini, davacının üst düzey yönetici pozisyonunda çalıştığını, mesai saatlerini kendisinin belirlediğini, kabul anlamına gelmemek kaydıyla 48 saate varan şekilde çalışma yapıldığının hayatın olağan akışına uygun düşmediğini, davacının iddia edildiği şekilde bir fazla çalışmasının bulunmadığını, sair taleplerinin de bulunmadığını, yıllık izinlerinin bir kısmını kullandığını, kullanmadığı izinlere ilişkin ücretlerin fesih tarihinde ödendiğini savunarak, davanın reddini istemiştir.

C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:

Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.

D) Temyiz:

Kararı yasal süresi içinde taraf vekilleri temyiz etmiştir.

E) Gerekçe:

Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının tüm, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.

Davacı işçi fazla çalışma ücreti isteğinde bulunmuş, mahkemece davacının satıştan sorumlu genel müdür yardımcısı olduğu gerekçesiyle fazla çalışma ücreti isteğinin reddine karar verilmiştir.

Dosyadaki bilgi ve belgelerden, davacının işyerinde 17 yılı aşkın süreyle çalıştığı, en son genel müdür yardımcısı olarak görev yaptığı öncesinde ise satış müdürü ve diğer ünvanlarla çalıştığı anlaşılmaktadır.

Davacının çalıştığı süre içinde hiçbir zaman işyerinde mesaisini kendisi belirleyecek en üst kişi konumunda olmadığı, daha önceki dönemlerde genel müdür yardımcısı ve genel müdüre bağlı olarak çalıştığı, en son satıştan sorumlu genel müdür yardımcısı olduğu dönemde dahi aynı yerde çalışan genel müdüre bağlı olarak çalıştığı anlaşılmakla, çalışma saat ve koşullarını kendisinin belirlediği ve fazla çalışma ücretine hak kazanamayacağı sonucuna ulaşılamaz.

Davacının haftada 13 saat fazla çalışma yaptığı dosya içeriğine göre belirlenmiş olup, bu yöndeki bilirkişi raporu bir değerlendirmeye tabi tutularak ve karineye dayalı makul indirim (taktiri indirim) hususu da dikkate alınmak suretiyle istekle ilgili hüküm kurulması gerekirken talebin yazılı gerekçeyle reddi hatalı olup, bozmayı gerektirmiştir.

F) Sonuç:

Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgililere iadesine, 01/06/2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.