Hamile Eşine Darp Uygulayarak Çocuğun Düşmesine Sebep Olmak

HÜKÜM : a) Sanık hakkında kasten yaralama suçundan beraate dair, Afşin Asliye Ceza Mahkemesinin 17.07.2018 gün 2018/318 Esas, 2018/250 Karar sayılı kararı

b) İstinaf başvurusunun kabulü ile yeniden hüküm kurulmak suretiyle sanığın mahkumiyetine dair, Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 2. Ceza Dairesinin 08.04.2019 gün 2018/2050 Esas, 2019/734 Karar sayılı kararı

Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 2. Ceza Dairesinin 08.04.2019 gün ve 2018/2050 Esas- 2019/734 Karar sayılı kararının, sanık müdafii tarafından 5271 sayılı CMK'nin 291. maddesinde belirtilen süre içinde temyiz edildiği anlaşılmıştır.

Dosya incelendi.

Gereği görüşülüp düşünüldü:

İlk derece mahkemesince sanık hakkında basit kasten yaralama suçundan açılan kamu davasının şikayetten vazgeçme nedeniyle düşürülmesine, Konya Bölge Adliye Mahkemesi 1. Ceza Dairesi tarafından ise sanığın mahkumiyetine karar verildiği, sanık hakkında basit kasten yaralama suçundan verilen kararın türü ve karar tarihi gözetildiğinde, 28.02.2019 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 7165 sayılı Kanun ile yeniden düzenlenen 5271 sayılı CMK'nin 286/2-d maddesi uyarınca, ilk defa bölge adliye mahkemesince mahkumiyet kararı verildiğinden, kararın temyiz kanun yoluna tabi olduğu belirlenerek yapılan incelemede;

Yerinde görülmeyen diğer temyiz sebeplerinin reddine, ancak;

Sanık ile mağdurun suç tarihinde evli oldukları ve sanığın annesine yardım etmeyen mağduru tekme ve yumruk atarak yaraladığı olayda mağdur hakkında olaydan hemen sonra Afşin Devlet Hastanesince 14.08.2017 tarihinde düzenlenen raporda mağdurda ekimozlar tariflendiği, suç tarihinde hamile olan mağdurun 21.05.2018 tarihli beyanında sanığın hamile olduğunu bilmesine rağmen karnına da tekme attığını ve bu sebeple çocuğunu düşürdüğünü belirtmesi karşısında mağdurun tedavi evrakları, geçici ve kesin raporlarıyla birlikte en yakın Adli Tıp Kurumu Şube Müdürlüğüne sevk edilerek, özellikle sanığın eylemlerinin hamile olan mağdurun çocuğunun düşmesine neden olup olmadığı hususunu gösterir şekilde, 5237 sayılı TCK'nin 86. ve 87. maddelerinde belirlenen ölçütlere göre rapor alınması ve bu kapsamda TCK’nin 87/1-e. maddesinin uygulama yeri olup olmadığının tartışılması gerektiği gözetilmeden, yetersiz rapora dayanılarak eksik inceleme ile yazılı şekilde hüküm kurulması,

Bozmayı gerektirdiğinden, sanık müdafiinin yerinde görülen temyiz talebinin kabulü ile Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 2. Ceza Dairesinin 08.04.2019 gün ve 2018/2050 Esas, 2019/734 Karar sayılı mahkumiyet hükmünün CMK'nin 302/2. maddesi gereğince istem gibi BOZULMASINA, ceza miktarı açısından CMK’nin 307/5 maddesi gereğince sanığın kazanılmış haklarının dikkate alınmasına,

Dosyanın, 28.02.2019 tarihinde Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 7165 sayılı Kanun'un 8. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK'nin 304/1. maddesi gereğince “dosyanın Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 2. Ceza Dairesine gönderilmek üzere” Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 19/04/2021 gününde oy birliğiyle karar verildi.