Öğretim Üyesi Olan Doktorun Özel Muayenehane Açabilmesi Mümkündür

İstemin Özeti : Gazi Üniversitesi Tıp Fakültesi İç Hastalıkları Anabilim Dalında öğretim üyesi olarak görev yapan ve bu görevinin yanında Ö.A. Diyaliz Merkezi ile özel muayenehanesinde mesleğini icra eden davacı tarafından, muayenehanesi hakkında düzenlenen 31.10.2012 tarih ve 1682 sayılı muayenehane uygunluk belgesinin Sağlık Hizmetleri Genel Müdürlüğü'nün 22.01.2013 tarih ve 2742 sayılı işlemi uyarınca iptal edilmek üzere iadesinin istenilmesine ilişkin İl Sağlık Müdürlüğü'nün 14.03.2013 tarih ve 18503 sayılı işleminin iptali istemiyle dava açılmıştır.

Ankara 12. İdare Mahkemesinin 12/12/2013 tarih ve E:2013/463, K:2013/2084 sayılı kararıyla; 5947 sayılı Üniversite ve Sağlık Personelinin Tam Gün Çalışmasına ve Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun’un 7. maddesiyle, 1219 sayılı Tababet ve Şuabatı San’atlarının Tarzı İcrasına Dair Kanun’un 12. maddesinin değiştirilen ikinci fıkrasının birinci tümcesinde yer alan “ … aşağıdaki bentlerden yalnızca birindeki …” ibaresinin iptaline ilişkin kararı sonrasında, Gazi Üniversitesi Tıp Fakültesi İç Hastalıkları Anabilim Dalında döner sermaye faaliyetleri kapsamında gelir elde edilen hizmetlerde bulunmaksızın öğretim üyesi olarak görev yapan davacının, bu görevinin yanında Özel Ankara Diyaliz Merkezi ile özel muayenehanesinde mesleğini icra etmesinde davacının aynı zamanda hem özel diyaliz merkezinde hem de özel muayenehanesinde çalışamayacağı gerekçesiyle muayenehane uygunluk belgesinin iptal edilmek üzere iadesinin istenilmesine ilişkin işlemin iptaline karar verilmiştir.

Davalı idareler tarafından, dava konusu işlemde hukuka uyarlık bulunmadığı gerekçesiyle dava konusu işlemin iptali yolunda verilen Mahkeme kararının, hukuka uygun olmadığı ileri sürülerek temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

Savunmanın Özeti : Mahkeme kararının hukuka uygun olduğu, temyiz isteminin reddi gerektiği savunulmaktadır.

Düşüncesi : Temyiz isteminin reddi gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA

Karar veren Danıştay Onbeşinci Dairesince, tetkik hakiminin açıklamaları dinlenip, dosyadaki belgeler incelenerek gereği görüşüldü:

Dava konusu işlemin tesis edildiği tarihte yürürlükte bulunan, 1219 sayılı Tababet ve Şuabatı San’atlarının Tarzı İcrasına Dair Kanun’un 12. maddesinde, tabipler, diş tabipleri ve tıpta uzmanlık mevzuatına göre uzman olanların, 657 sayılı Devlet Memurları Kanununun 28 inci maddesi, 926 sayılı Türk Silâhlı Kuvvetleri Personel Kanununun ek 27 nci maddesi, 2547 sayılı Yükseköğretim Kanununun 36 ncı maddesinin altıncı fıkrası ile 2955 sayılı Gülhane Askeri Tıp Akademisi Kanununun 32 nci maddesi saklı kalmak kaydıyla maddede sayılan sağlık kurum ve kuruluşlarında çalışabilecekleri düzenlenmiştir.

2547 sayılı Yükseköğretim Kanunu'nun 36. maddesinin 6. fıkrasında; "Yükseköğretim kurumlarının kadrolarında bulunan öğretim elemanları, kanunlarda belirtilen hâller dışında 657 sayılı Devlet Memurları Kanununun 28 inci maddesi hükmüne tâbidir. Ancak öğretim üyeleri, yükseköğretim kurumlarında yalnızca eğitim ve araştırma faaliyetlerinde bulunmak ve döner sermaye faaliyetleri kapsamında gelir elde edilen hizmetlerde çalışmamak kaydıyla mesai saatleri dışında yükseköğretim kurumlarından başka yerlerde meslekî faaliyette bulunabilir ve meslek veya sanatlarını serbest olarak icra edebilir. Yükseköğretim kurumlarından başka yerlerde çalışan öğretim üyelerine 58 inci madde ile 27/6/1989 tarihli ve 375 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin ek 3 üncü maddesi uyarınca ek ödeme yapılmaz; bunlar rektör, dekan, enstitü, yüksekokul ve konservatuar müdürü, bölüm başkanı, anabilim ve bilim dalı başkanı, başhekim ve bunların yardımcısı olamaz." hükmü yer almaktadır.

Her iki düzenlemenin birlikte değerlendirilmesinden, davacının, dava konusu işlem tarihinde 2547 sayılı Kanun kapsamında kadrosunun bulunduğu Gazi Üniversitesinde yalnızca eğitim ve araştırma faaliyetlerinde bulunmak ve döner sermaye faaliyetleri kapsamında gelir elde edilen hizmetlerde çalışmamak kaydıyla mesai saatleri dışında yükseköğretim kurumlarından başka yerlerde meslekî faaliyette bulunabilmesi ve muayenehane açmak suretiyle meslek veya sanatlarını serbest olarak icra edebilmesinin mümkün olduğu anlaşılmaktadır.

Dosyadaki belgeler ile temyiz dilekçesindeki iddiaların incelenmesinden, temyiz istemine konu kararın hukuka ve usule uygun olduğu, kararın bozulmasını gerektirecek yasal bir sebebin bulunmadığı sonucuna varılmıştır.

Açıklanan nedenlerle; temyiz istemlerinin reddine, Ankara 12. İdare Mahkemesinin 12/12/2013 tarih ve E:2013/463, K:2013/2084 sayılı kararının, yukarıda yer alan gerekçe ilave edilerek ONANMASINA, dosyanın Mahkemesine gönderilmesine, 2577 sayılı Kanunun 18.06.2014 gün ve 6545 sayılı Kanunla eklenen Geçici 8. maddesinin 1. fıkrası ve 54. maddesinin 1. fıkrası uyarınca bu kararın tebliğ tarihini izleyen günden itibaren onbeş gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 06/02/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.