Yargıtay 9. Ceza Dairesi
Bozmaya uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1- Yargıtay Ceza Genel Kurulunun Dairemizce de benimsenen 22/10/2019 tarihli ve 2015/12-225 Esas, 2019/616 Karar sayılı ilamında da işaret edildiği üzere, sanığın hükmün açıklanmasının geri bırakılmasını kabul etmediğine dair beyanı niteliği itibariyle şahsa sıkı surette bağlı bir hak ve yetki olduğu, vekil aracılığıyla kullanılabilen şahsa sıkı sıkıya bağlı hakların ancak vekâletnamede bu hususta özel bir yetki bulunması halinde vekil tarafından kullanılabileceği ya da yetki bulunmaksızın vekil tarafından gerçekleştirilen işleme hak sahibinin sonradan izin vermesi gerektiği, sanık müdafiinin sanığın yerine hükmün açıklanmasının geri bırakılmasını kabul etmediğine dair beyanda bulunamayacağı gözetilmeden, ''Sanık müdafii CMK'nın 231. maddesini istemediğinden'' şeklindeki yasal ve yeterli olmayan gerekçe ile hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına karar verilmesi,
2- Yüklenen suçu TCK'nın 53/1-e maddesindeki hak ve yetkileri kötüye kullanmak suretiyle işleyen ve adli para cezası ile cezalandırılmasına karar verilen sanık hakkında, aynı Kanunun 53/5. maddesi gereğince hükmolunan cezanın yarısından bir katına kadar bu hak ve yetkinin kullanılmasının yasaklanmasına karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
3- Suç tarihinin gerekçeli karar başlığında şikayet tarihi olan 16/07/2009 yerine 29/01/2009 olarak gösterilmesi suretiyle CMK'nın 232/2-(c) maddesine aykırı davranılması,
Kanuna aykırı, sanık müdafiinin ve katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK'nın 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, 17/06/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.