Yargıtay 7. Hukuk Dairesi
Davacı, davalı kurumda itfaiye personeli olarak haftada 60 saat çalıştığını, hafta sonu dini ve milli bayramlarda da çalıştırıldığını, sosyal yardım alacakları olmasına rağmen ödenmediğini, davalı işyerinde toplu iş sözleşmesi bulunduğunu, bu nedenle alacaklarının TİS’e göre hesaplanması gerektiğini ileri sürerek fazla mesai, ulusal bayram genel tatil, hafta tatili ve sosyal yardım alacaklarının tahsilini istemiştir.
Davalı, davacının fazla mesaiye bırakılmadığını, itfaiye personelinin 24 saat çalışıp 24 saat dinlendirilmesini gerektirecek bir zaruret de bulunmadığını, gerekli personel sayısının İtfaiye Müdürlüğü bünyesinde mevcut olduğunu, davacının sosyal yardımlarının da ücret bordroları ile ödendiğini bildirerek davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hükme esas alınan bilirkişi raporunda davacının fazla mesai, hafta tatili ve genel tatil ücreti alacaklarının tanık beyanlarına göre hesaplandığı belirtilmiştir. Davacı tanıklarından üçünün davalıya karşı davaları olduğu anlaşılmaktadır. Davalı işyeri bir kamu kurumu olup davacının çalışma saatlerini gösterir nöbet çizelgeleri, puantaj kayıtları, sosyal yardım alacağına ilişkin ödeme belgeleri vs. varsa davalı ...'den istenerek sonucuna göre karar verilmesi gerekirken husumetli davacı tanıklarının beyanları esas alınarak karar verilmiş olması ve Dairemizce aynı gün aynı iş yerinde çalışan itfaiye personeli dosyalarının her birinin farklı bilirkişilere verilerek hesaplamaların yaptırıldığı anlaşıldığından sosyal yardım alacağı talebi de dahil olmak üzere tüm alacakların farklı hesaplama yöntemiyle hesaplandığı görüldüğünden tüm dosyaların konusunda uzman olan tek bir bilirkişiye tevdi edilmesi gerektiği düşünülmeden hüküm kurulması da hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda açıklanan nedenle BOZULMASINA, bozma nedenine göre davalının diğer temyiz itirazlarının incelenmesine şimdilik yer olmadığına, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 28/11/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.