Yargıtay 4. Ceza Dairesi
Sanık hakkında kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun'un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun'un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu'nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun (5271 sayılı Kanun) 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun'un 310 uncu maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun'un 317 nci maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespitedilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
Yerel Mahkemece sanık hakkında; görevi yaptırmamak için direnme suçundan 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun (5237 sayılı Kanun) 265 inci maddesinin birinci fıkrası, 43 üncü, 62 nci, 50 nci ve 52 nci maddesi uyarınca 3.740 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanığın temyiz isteminin özetle, kararın usul ve yasaya aykırı olduğunu belirtir süre tutum dilekçesinden ibaret olduğu belirlenmiştir.
III. OLAY VE OLGULAR
Sanığın, olay günü ihbar üzerine aracının yanına gelerek kimlik ve aracın evraklarını isteyen polis memurlarına belgeleri vermeyerek olay yerinden kaçtığı, polis memurlarınca yakalandıktan sonra hastaneye götürüldüğü esnada "PKK'lılar sizi iyiki gebertiyor, adamlar haklıymış" diyerek mağdurları tehdit ettiğinden bahisle görevi yaptırmamak için direnme suçundan cezalandırılması talebi ile açılan kamu davasında Yerel Mahkemece; mağdurların anlatımları, adli muayene raporu, olay tutanağı ve tüm dosya kapsamı bir bütün olarak değerlendirilerek sanığın savunmalarının suçtan kurtulmaya yönelik olduğunun kabulüyle itibar edilmemiş ve mahkumiyet kararı verilmiştir.
IV. GEREKÇE
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede başkaca nedenler yerinde görülmemiştir.
5237 sayılı Kanun'un 265 inci maddesinde "görevi yaptırmamak için direnme" başlığıyla "seçenekli hareketli" ve "amaçlı bir fiil" olarak düzenlenen ve görevin yapılmasını önleme maksadıyla kamu görevlisine karşı gelinmesi eylemleri cezalandırılan suç tipinde; hareketin "cebir veya tehdit" şeklindeki icrai davranışlarla işlenebileceğinin öngörüldüğü ve belirtilen tipik hareketleri içermeyen pasif direnme fiillerinin bu suçu oluşturmayacağı göz önüne alınmalıdır. Somut olayda; sanığın kaçması şeklindeki pasif eyleminin tek başına görevi yaptırmamak için direnme suçunu oluşturmayacağı ve sanık tarafından söylendiği kabul edilen suça konu sözlerin sonuç almaya elverişli, objektif olarak muhatabının üzerinde ciddi bir korku ve endişe doğuracak nitelikte olmadığı, bu itibarla görevi yaptırmamak için direnme suçunun oluşmadığı gözetilmeden sanık hakkında mahkûmiyet kararı verilmesi nedeniyle karar hukuka aykırı bulunmuştur.
V.KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle Yerel Mahkeme kararına yönelik sanığın temyiz isteği yerinde görüldüğünden HÜKMÜN, 1412 sayılı Kanun’un 321 inci maddesi gereği, Tebliğname’ye aykırı olarak, oy birliğiyle BOZULMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
03.2024 tarihinde karar verildi.