• Davalı banka tarafından davacıya kullandırılan 2 adet taksitli işletme ihtiyaç kredisinin erken ödenmesi ve hesabın kapatılması halinde davacıdan erken ödeme tazminatı yani cezai faiz tahsil edileceğini, taraflar arasında düzenlenen genel kredi sözleşmelerindeki cezai şarta ilişkin hükümlerin TBK’nın 20.maddesine aykırı olmadığını, davacının tacir olup ticari kredi kullandığını, tarafların eşit olduğunu savunarak, davanın reddini istemiştir.
• Mahkemece, ilk kredi bakımından sözleşmede erken kapama durumunda ne oranda komisyon alınacağının belirlendiği ve yürülükte bulunan Borçlar Kanunu hükümlerine göre de maddenin geçerli olduğu, bu nedenle bu krediye yönelik istemin yerinde olmadığı,
• Diğer kredinin ise 6098 sayılı TBK döneminde akdedildiği, ilk kredi sözleşmesindeki oranın bu kredi sözleşmesi bakımından da kabul edilmiş olduğu, ancak sözleşme maddesinin genel işlem koşulu niteliğinde olduğu, davalı banka Merkez bankasına daha düşük oranlar bildirerek piyasaya bir izlenim sunduğu halde kredi borçlularını erken kapama işleminden caydırmak için piyasa değerlerinin çok üstünde oranları sözleşmeye yazarak dengeyi bozduğu,
• Davacının ise kredi kullanabilmek için ağır şartlara razı olduğu, bu hali ile geçerli olmadığı, davalı banka tarından 2014 yılında 2.89 oranında erken kapama komisyonu alındığı, bu oranı aşan kısmın davacıya iadesi gerektiğine karar vermiş, hüküm onanmıştır.

Davacı vekili, müvekkili şirketin davalı bankanın ...Bursa şubesinden 12.12.2011 tarihinde 8.000,000,00 TL, 31.12.2013 tarihinde 2.750.000,00 TL ticari kredi kullandığını, her iki taksitli kredinin bir kısım taksitlerini ödedikten sonra bakliye kredi borcunun 16.09.2014 tarihinde kapatıldığını, ancak davalı banka erken ödeme komisyonu adı altında 1.kredi için 262.923,05 TL, 2. kredi için 175.787,46 TL olmak üzere toplam 438.710,51 TL’nin müvekkilin hesaplarından haksız olarak tahsil ettiğini ileri sürerek 438.710,51 TL’nin 16.09.2014 tarihinden itibaren işleyecek avans faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.

Davalı vekili, müvekkili banka tarafından davalıya kullandırılan 2 adet taksitli işletme ihtiyaç kredisinin erken ödenmesi ve hesabın kapatılması halinde davacıdan erken ödeme tazminatı yani cezai faiz tahsil edileceğini, taraflar arasında düzenlenen genel kredi sözleşmelerindeki cezai şarta ilişkin hükümlerin TBK’nın 20.maddesine aykırı olmadığını, davacının tacir olup ticari kredi kullandığını, tarafların eşit olduğunu savunarak, davanın reddini istemiştir.

Mahkemece, bozma ilamı ve tüm dosya kapsamına göre, 12.12.2011 tarihli kredi bakımından sözleşmede erken kapama durumunda ne oranda komisyon alınacağının belirlendiği ve yürülükte bulunan Borçlar Kanunu hükümlerine göre de maddenin geçerli olduğu, bu nedenle bu krediye yönelik istemin yerinde olmadığı, diğer kredinin ise 6098 sayılı TBK’nın yürülükte olduğu dönemde akdedildiği, bu kredi sözleşemesinin 40. maddesi uyarınca ilk kredi sözleşmesindeki oranın bu kredi sözleşmesi bakımından da kabul edilmiş olduğu, ancak sözleşme maddesinin genel işlem koşulu niteliğinde olduğu, zira aşırıya kaçan, hakkaniyet ve menfaat dengesini ileri derecede bozan ve bir tarafın hakimiyetini kullanarak dayattığı bir madde niteliğinde olduğu, davalı banka Merkez bankasına daha düşük oranlar bildirerek piyasaya bir izlenim sunduğu halde kredi borçlularını erken kapama işleminden caydırmak için piyasa değerlerinin çok üstünde oranları sözleşmeye yazarak dengeyi bozduğu, davacı tarafın ise kredi kullanabilmek için ağır şartlara razı olduğu, bu hali ile geçerli olmadığı, davalı banka tarından 2014 yılında 2.89 oranında erken kapama komisyonu alındığı, bu oranı aşan kısmın davacıya iadesi gerektiği gerekçesi ile davanın kısmen kabulüne, 89.915,98 TL'nin tahsiline karar verilmiştir.

Kararı, taraf vekilleri temyiz etmiştir.

Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, taraf vekillerinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.

SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, taraf vekillerinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 10,00 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, aşağıda yazılı bakiye 4.606,62 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, 26/02/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.