SUÇLAR : Tehdit, 6136 sayılı Kanuna muhalefet

HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:

Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.

Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;

Sanığa yükletilen 6136 sayılı Kanuna muhalefet ve silahla tehdit eylemleriyle ulaşılan çözümü haklı kılıcı zorunlu öğelerinin ve bu eylemlerin sanık tarafından işlendiğinin Kanuna uygun olarak yürütülen duruşma sonucu saptandığı, bütün kanıtlarla aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde ve eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı,

Eylemlerin doğru olarak nitelendirildiği ve Kanunlarda öngörülen suç tiplerine uyduğu,

Cezaların kanuni bağlamda uygulandığı,

Anayasa Mahkemesi’nin karar tarihinden sonra 24/11/2015 günlü Resmi Gazete’de yayımlanan 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı, TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin kararın ve TCK'nın 53/1-c maddesinde düzenlenen hak yoksunluğunun uygulanma süresi ve şeklinin Kanunda öngörülen biçimde infaz aşamasında gözetilebileceği,

Anlaşılmış ve ileri sürülen başkaca temyiz nedenleri yerinde görülmediği gibi hükümleri etkileyecek oranda hukuka aykırılığa da rastlanmamıştır.

Ancak;

Sanığın tekerrüre esas alınan Alanya 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 23/07/2009 tarih ve 2009/359 Esas, 2009/765 Karar sayılı ve 10/12/2012 tarihinde kesinleşen ilamı ile 2. kez mükerrir olduğu belirtilmişse de, Alanya 2. Asliye Ceza Mahkemesinin bu dosyasında tekerrüre esas alınan Silifke Sulh Ceza Mahkemesinin 2006/401 Esas, 2008/128 Karar sayılı ilamının incelenmesinde, sanık hakkında TCK'nın 86/2. maddesi uyarınca kasten yaralama suçundan doğrudan 200 TL adli para cezasına hükmedildiği ve hüküm tarihinin 19/02/2008 tarihi olduğu, hüküm tarihi itibariyle verilen kararın kesin nitelikte olduğu dolayısıyla tekerrüre esas alınmasının mümkün olmadığı, bu nedenle sanık hakkında ikinci kez mükerrirlik hükümlerinin uygulanamayacağının gözetilmemesi,

Kanuna aykırı ve sanık ...'in ileri sürdüğü temyiz iddiaları yerinde görüldüğünden, HÜKMÜN bu nedenle BOZULMASINA, 5320 sayılı Kanunun 8/1. madde ve fıkrası aracılığıyla 1412 sayılı CMUK’nın 322. maddesi uyarınca bu aykırılık, yeniden yargılama yapılmasına gerek olmaksızın düzeltilebilir nitelikte bulunduğundan, hükümdeki ikinci kez mükerrirliğe ilişkin kısımların hüküm fıkrasından çıkartılarak "sanığın adli sicil kaydında yer alan Alanya 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 23.07.2009 tarih ve 2009/359 esas, 2009/765 karar sayılı ve 10.12.2012 tarihinde kesinleşen ilamı ile 6136 sayılı Kanunun 13/1. maddesi uyarınca verilen 10 ay hapis cezasından dolayı mükerrir olduğu anlaşıldığından, TCK’nın 58. maddesi uyarınca cezasının mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine, cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına" şeklinde DÜZELTİLMESİNE ve başkaca yönleri Kanuna uygun bulunan hükmün bu bağlamda ONANMASINA, 14/01/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.