Yargıtay 9. Hukuk Dairesi
A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili; müvekkilinin 31/11/2004 tarihinde işveren tarafından haksız olarak işten çıkartıldığı 14/02/2011 tarihine kadar sürekli ve aralıksız olarak davalı şirkette çalıştığını, müvekkilinin bu çalışması esnasında işveren tarafından sigortalı yapıldığını ve sigorta primlerinin ödendiğini bildiğini, oysa müvekkilinin çalışmalarının davalı işveren tarafından eksik bildirildiğini, hatta çalışmalarının ilk yaklaşık 3 yılı müvekkilinin çıraklık sözleşmesi olduğundan bahisle hiç bildirilmediğini, bu dönemde müvekkilinin çıraklık eğitim merkezine gitmediğini, fiilen üretimde yer aldığını, müvekkilinin sonraki çalışmalarının da eksik bildirildiğini, yine müvekkilinin çalıştığı dönemde değişik zamanlarda içeriğini bilmediği belgeleri imzalamak zorunda bırakıldığını, müvekkilinin çalıştığı dönemde. Cumartesi günleri dahil haftanın 6 günü sabah 08.00 akşam 19.30 arası çalıştığını, yine haftada en az 4 gün 21.30 a kadar da mesaiye kaldığını, ayda en az bir Pazar günü yine aynı saatler arasında çalıştığını, resmi bayramlıda çalıştığını, dini bayramlarda çalışmadığını, son yıllık iznini de kullanmadığını, müvekkilinin iş sözleşmesinin 14/02/2011 tarihinde ihbar önellerine uyulmaksızın ve haklı yada geçerli bir neden gösterilmeksizin işverence feshedildiğini iddia ederek bir kısım işçilik alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili ;davanın reddini talep etmiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece; bozma ilamına uyularak davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davalı şirket vekili temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm kurulmasına göre, davalı şirket vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Bozmadan önceki kararda fazla mesai hesabı yapılırken davacının haftada 18 saat fazla mesai yaptığı kabul edilmiş ve alacak hüküm altına alınırken %40 oranında takdiri indirime gidilmiştir.
Bu karar davacı tarafından temyiz edilmemekle haftalık fazla mesainin 18 saat olup, uygulanması gereken takdiri indirim oranın ise %40 olduğu hususlarında davalı lehine usuli müktesep hak oluşmuştur.
Oluşan bu usuli müktesep hak gözetilmeden bozma sonrasında haftalık fazla mesai miktarının 18 saat yerine 25 saat olarak belirlenmesi ve takdiri indirim oranın %40 yerine %30 olarak uygulanması hatalı olup, bozmayı gerektirmiştir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 17/09/2019 tarihinde oybirliği ile karar verildi.