Yargıtay 14. Ceza Dairesi
Mağdurun aşamalardaki organ sokmaya ilişkin çelişkili ifadeleri, doktor raporları ve tüm dosya kapsamına göre, ilk derece mahkemesince sanığın cinsel istismarı eylemlerini organ sokmak suretiyle gerçekleştirdiği hususunda her türlü şüpheden uzak, kesin ve inandırıcı delil bulunmayıp, mevcut haliyle sanığın bir suç işleme kararının icrası kapsamında değişik tarihlerde cebir veya tehdit olmaksızın cinsel organını on beş yaşından küçük mağdurun cinsel organına sürtmesi şeklindeki eylemlerinin zincirleme şekilde çocuğun cinsel istismarı suçunu oluşturduğu gözetilmeden çocuğun nitelikli cinsel istismarı suçundan mahkumiyet kararı verilmesi ve kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçunu cebir veya tehditle işlediğine dair her türlü şüpheden uzak, kesin ve inandırıcı delil bulunmadığı nazara alınarak bu suçtan hüküm kurulurken temel cezanın TCK'nın 109/1. yerine aynı Kanunun 109/2. maddesi ile belirlenmesi karşısında, anılan hükümlere yönelik istinaf başvurusunun kabulü yerine düzeltilerek esastan reddedilmesi,
Kanuna aykırı, sanık müdafisinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, Adana Bölge Adliye Mahkemesi 7. Ceza Dairesinin 04.02.2019 gün ve 2019/30 Esas, 2019/275 Karar sayılı vaki istinaf başvurusunun düzeltilerek esastan reddine yönelik hükmünün 5271 sayılı CMK'nın 302/2-4. madde ve fıkrası gereğince BOZULMASINA, dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğinin Adana Bölge Adliye Mahkemesi 7. Ceza Dairesine gönderilmesine, 04.06.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.